Diabetes Fonds, Diabeter en Voluit hebben en succesvolle lobby gevoerd om te voorkomen dat kinderen met diabetes, en dat zal meestal diabetes 1 zijn, worden geweigerd op reguliere scholen. De Wet passend onderwijs geldt ook voor deze kinderen. Maar de meeste scholen in Nederland hebben geen verpleegkundige in huis, die de bg kan controleren en insuline kan toedienen. Het ministerie van Onderwijs heeft inmiddels de juridische kaders en financiële consequenties voor diabeteszorg in basisonderwijs uitgewerkt. Maar het uitvoeren van diabeteshandelingen cq medische handelingen kan alleen als de leerkracht dat vrijwillig doet. En de AOb (Algemene Onderwijsbond) adviseert de leerkrachten dit niet te doen, omdat zij aansprakelijk kunnen worden gesteld als er iets fout gaat. En scholen kunnen dus nog steeds kinderen met deze aandoening weigeren.

Wat vind ik daarvan (als oma aan de zijlijn)? Ik snap die angst voor aansprakelijkheid wel. En de informatie over diabetes 1 bij een kind en wat er mis kan gaan is niet gering. Daardoor vergeet je weleens dat het meestal goed gaat. Maar toch. Thomas gaat inmiddels naar groep 2. Hij krijgt iedere dag 1 of 2 keer per dag de ‘prikzuster’ of ‘prikmeneer’ op bezoek. Er is direct on-line contact met zijn moeder via een speciaal programma. In geval van twijfel wordt zij gebeld voor overleg. Dat loopt dus goed, maar daarnaast vraagt Thomas toch meer zorg dan andere kinderen, want in de tussenliggende tijd kan zijn bg ook nog alle kanten opgaan. En dat vraagt dus extra aandacht en kennis van de juf, in zijn geval is dat juf Truus, steun en toeverlaat voor Thomas en zijn moeder. Dolblij zijn wij met haar. Zij heeft zich erin verdiept, observeert Thomas goed en heeft intensief contact met zijn moeder. Maar zij heeft ook nog een heleboel andere kinderen, die ook haar volle aandacht verdienen. Als zij ook nog zou moeten meten en insuline geven, tussen soms wel 30 andere kinderen in, lijkt mij niet makkelijk. Ik snap het dus wel. Tegelijkertijd maak ik mij zorgen om het volgende jaar, als juf Truus uit beeld is. In groep 3 krijgt hij iemand anders. Wat als die het niet ziet zitten? Ik mag er ook niet aan denken dat hij van deze leuke school, de Boekmanschool in Amsterdam, moet. Weg van zijn vriendjes, zijn omgeving. Een nachtmerrie. Gelukkig is er dus de ‘prikzuster’ die de medische handelingen uitvoert.  Voor alle duidelijkheid; Ik ben absoluut tegen het uitsluiten van ‘gewone’ kinderen die ‘alleen maar’ diabetes 1 hebben in het reguliere onderwijs. Maar ik heb ook begrip voor leerkrachten die hiermee worden geconfronteerd. De ‘prikbrigade’ is een goed alternatief, nu maar hopen dat die niet wordt wegbezuinigd.