Yesh! We zijn op vakantie geweest. Met het vliegtuig. Voor het eerst sinds Thomas Diabetes 1 heeft. Vorig jaar waren we ook op vakantie, maar toen naar Egmond aan Zee. Nu wilden we de sprong wagen en ook alvast oefenen voor de echte grote vliegreis naar Amerika, waar Thomas’ neefjes Max en Julian wonen.

En het is gelukt! Met een handbagage vol mio’s, spuiten, insuline, reservoirs, dextro, etcetera etcetera, mijn medicijnen tegen reuma en medische verklaringen, vertrokken we vol goede moed naar Italie. Naar Peschiera, aan het Gardameer, vlakbij de grote stad Verona.

We waren goed voorbereid. Maar opeens bleek de koffer te groot voor de handbagage. Een fractie. Paniek. Maar gelukkig mocht het om medische redenen wel. (Op de terugweg was dezelfde koffer gek genoeg niet te groot voor handbagage…) Het pompje en Thomas gingen moeiteloos door het detectiepoortje, ik bleef maar piepen. Van de zenuwen was ik vergeten mijn horloge af te doen. En toen nog die telefoon uit m’n zak.

In het vliegtuig bij het stijgen en dalen even de pomp afgekoppeld, want we hadden gelezen dat er door het verschil in luchtdruk insuline door het slangetje geduwd kan worden. De sensor hadden we op de heenweg niet op, op de terugweg wel, maar even afgekoppeld in de handbagage. Later las ik dat het schelpje juist niet door de röntgenscanner mag, maar gelukkig doet ie het nog 😉

Op vakantie ging het ook allemaal super. Thomas heeft veel gezwommen, heel veel ijsjes gegeten en allemaal vriendjes gemaakt. Hij heeft gedanst en gevaren, siësta’s gehouden en voetbal gekeken.

En Thomas heeft zijn eerste cornetto ijsje gegeten, een glutenvrije! (Nu gelukkig ook in Amsterdam te koop in de Glutenvrije Winkel in de Pretoruisstraat)

Met bloedglucoseswaarden ging het eigenlijk ook allemaal wel goed. Het iets andere ritme heeft niet veel invloed gehad.

Volgend jaar gaan we weer!

Ook dit jaar mochten we via ZigZag weer mee naar het KinderBeestFeest in Artis. Het was weer een groot succes.

Onder begeleiding van loeiende sirenes reden we (voorin in een mooie brandweerbus) dwars door de stad en over het Leidseplein, Rembrandtplein en Weesperplein naar Artis. Eigenlijk hadden we ook gewoon naar Artis kunnen lopen, we wonen er vlakbij. Maar we zijn opgestapt bij het Lucas Andreas Ziekenhuis, waar Diaboss ook zit. Met gillende sirenes in een brandweerbus (in een colone met ambulances, politiewagens e.d. zonder dat er iets ergs aan de hand is) is toch wat leuker dan lopen 😉

Voorin in de brandweerbus, op weg naar Artis

In Artis heeft Thomas op motoren gezeten en in een reddingsboot, we zijn met z’n allen helemaal tot de wolken gegaan in een brandweerbakje. Oma kreeg even last van hoogtevrees ;), ik tot mijn eigen verbazing niet. Thomas heeft een brand geblust en een regenboog gemaakt. We hebben ijsjes gegeten en zelfs nog een paar dieren gezien. Ook kwamen we Bobbie nog tegen, een vriendje van de creche. Grote vriend Thijs was er ook, alleen hebben we die jammer genoeg niet gezien.

Al met al weer een zeer geslaagde avond. Moe maar voldaan liepen we door de met ambulances, brandweerwagens en andere hulpverleningswagens volgepropte straten weer naar huis. Waar we op het balkon nog even hebben nagenoten van de terugtocht van de gillende sirenes.