Wat ik het meest vervelend vind van de Diabetes 1 van Thomas: hem elke dag pijn moeten doen! Elke dag in zijn vingers prikken. Een paar keer per week de naald van de Mio in zijn billetje schieten. En 1 keer per week het naaldje van de sensor in zijn armpje schieten. Auw, auw, auwie.
Thomas zijn lijfje doet pijn, mijn hart doet pijn.
Gisteren hebben we weer een gesprek gehad op Thomas’ toekomstige school. Een erg prettig gesprek met een uitstekend resultaat: Thomas mag na de zomer beginnen!
Er moet nog het een en ander worden geregeld met medische protocollen en dergelijke. En aan het begin van het schooljaar gaan we nog samen rond de tafel zitten om afspraken te maken en vast te leggen. Maar we kunnen zonder spanning Thomas’ “eerste zomervakantie” in!
Thomas kan dus “gewoon” naar een openbare basisschool, op 5 minuten loopafstand van zijn huis. Wij zijn blij!
Foto gemaakt eind augustus 2013 (Thomas is inmiddels wat groter en kan al zonder zijwieltjes fietsen)
In december schreef Gabrielle over Thomas’ oppas Petra. Zie http://www.diabikkel.nl/?p=493
Inmiddels heeft Petra al twee keer met groot succes opgepast. Om ook anderen attent te maken op de Oppas-met-diabetes-mogelijkheid, staat er hierover een artikel in het SugarKidsClub Magazine (onderdeel van de Diabetesvereninging Nederland).
En raad eens wie er daarvoor geinterviewd zijn? Thomas en Petra. Met een prachtige foto.
