Ik heb nog steeds mijn wekelijkse omadag, maar die breng ik zelden alleen met Thomas door omdat Myrthe meestal thuis is. Maandagochtend ben ik voor het eerst weer eens illustratie ‘Oma Steekjelos’ van Myrthe Mertz

alleen met hem en ik merk dat ik mijn routine helemaal kwijt ben. Gelukkig helpt Thomas met het opsommen van de dingen die we mee moeten nemen. Heb je de sleutels oma? En je telefoon? Maar er moet nog veel meer mee. Afgewogen boterhammetjes, drinken, dextro, zijn rugzakje met alle benodigdheden voor de dia en de fiets met zijwieltjes. En voor die tijd moet er worden geplast, geprikt en gegeten en besloten welke schoenen aan moeten. Eindelijk zijn we op weg naar Artis. Met een riem die vastgemaakt is aan de fiets houd ik de kleine coureur onder controle. In Artis mag hij  los, maar goed ook want anders zou hij mij de hele dierentuin door sleuren.  Rond half twaalf probeer ik Thomas, die in de speeltuin voor de grote kinderen aan het spelen is, te bewegen even stil te zitten. Valt niet mee, uiteindelijk slaag ik erin om tussen de bedrijven door een druppeltje bloed te stelen, uitslag: 2,6 dus veel te laag. Als hij van de glijbaan afkomt, stop ik snel 2 dextro’s in zijn mond. Terwijl hij aan de waterpomp zwengelt eet hij een boterham. Dan probeer ik hem richting uitgang te loodsen en dat valt niet mee. Uiteindelijk zijn we tegen 1 uur thuis. Wat ben ik vergeten? Het pompje aan te passen aan de situatie, namelijk continu in beweging zijn. Dat vraagt om een lagere dosis insuline. Gelukkig heeft Thomas er geen last van en is de bg een uur later 8,4. En dan was ik ook nog zijn helmpje vergeten! Oma’s, wat heb je eraan.