Het is allemaal even gezellig. Neefjes Max en Julian zijn in Nederland, het is mooi weer, we doen allemaal leuke dingen. Dat is soms ook lastig en confronterend. In het ‘gewone’ leven is de coeliakie zo vanzelfsprekend, dat we er niet veel bij stilstaan. Myrthe zorgt dat hij glutenvrij eet en dat het goed gaat is duidelijk. Sinds januari is Thomas 5 cm gegroeid en 5 kg aangekomen! Hij heeft de schade duidelijk ingehaald.

Myrthe sleept altijd een rugzak mee met snacks, boterhammen, suikervrij drinken en alle spullen voor de D1. Ze neemt zelfs een weegschaal mee, om de koolhydraten te kunnen uitrekenen. Wat andere kinderen mogen, mag hij meestal niet.  Tot nu toe kan hij er heel goed mee omgaan. Hij smikkelt van zijn eten, Thomas is een echte lekkerbek, en accepteert de situatie. Laatst riep hij zelfs: ‘Voor mij alleen glutenvrij’.  Geen idee hoe hij daar op is gekomen, want dat roept zijn moeder echt niet. En ik ook niet. Spontaan  onderweg ergens iets eten of drinken is er niet meer bij. En dat kun je weleens missen. Gelukkig raken we steeds meer thuis in de wereld van koolhydraten en gluten. Laatst heb ik glutenvrije appeltaart gekocht. Thomas heeft ervan gesmuld! Was trouwens heerlijk gebak van ‘Lieke is vrij’, het eerste biologische, glutenvrije merk.

Je merkt ook dat het begrip glutenvrij steeds meer bekendheid krijgt. Op de site www.uitmetkorting.nl/informatie/glutenvrij-dagje-uit  kun je vinden welke dierentuin, pretpark enz. glutenvrij eten hebben. Ik vraag me af hoe betrouwbaar de informatie is. Bij Artis staat vermeld dat je het in het restaurant kunt melden als het glutenvrij moet zijn. Wij hebben de ervaring dat zelfs op de feestavond in Artis voor chronisch zieke kinderen de beloofde glutenvrije pannenkoeken niet waren te krijgen. Dat stemt niet optimistisch.

www.liekeisvrij.nl

Hoewel er steeds meer kinderen met diabetes 1 schijnen rond te lopen, is het ons niet gelukt een kindvriendelijk buikbandje te vinden. Alleen een zwarte band die op maat voor een kind moet worden geknipt.  Een ongezellig, stug ding. Dus hebben wij een list bedacht.

Men neme: een hemdje van Zeeman, een maatje kleiner dan het kind draagt. In geval van Thomas maat 98-104 of 110-116. Kosten: € 2,49. De hemdjes zijn in allerlei leuke kleuren te krijgen en hebben contrasterende verticale streepjes aan de voorkant. Knip de onderste rand van het hempje, vouw rand dubbel, boven en onder doorstikken en zakje in de maat van het pompje uitknippen uit de rest van het hemdje, zakje op bandje naaien. Resultaat: een fijn zittend bandje, dat makkelijk te wassen is en er ook nog leuk uitziet. Zeker in combinatie met een bijpassend hemdje en boxershortje. De afgebeelde hempjes hebben een goede stretch en blijven prima in model. Je kunt natuurlijk ook gewoon stretchstof kopen, maar het voordeel van het verknippen van het hempje is dat er geen naad in zit. Het enige dat ik nu nog moet doen, is de naaimachine tevoorschijn halen, want het Turkse naaiatelier waar ik ze heb laten maken, berekende € 20,- per hemdje. Kan ik me voorstellen, want het is een hoop gepriegel natuurlijk.

Een peuter opvoeden valt niet mee. Een peuter met Diabetes 1 opvoeden valt ook niet mee.

Er zijn van die dagen dat Thomas gewoon de trap oploopt naar ons huis. Heerlijk. En er zijn van die dagen dat hij weigert. Dan gaat hij op de grond zitten. Of liggen. En krijsen. Of gewoon klooien. Ik spreek hem dan toe. En dat helpt natuurlijk niets. Dus blijven we alletwee koppig doen en wachten tot de ander toegeeft. Meestal ben ik dat.

De vraag is altijd: is Thomas gewoon vervelend of voelt hij zich niet goed.

Soms til ik hem dan naar boven en blijkt dat hij zich inderdaad niet lekker voelt door een hypo. En dan voel ik me meteen zo schuldig. Dat arme jochie. Maar soms zijn zijn bloedglucosewaarden gewoon goed. En is hij gewoon aan het klooien geweest.

Ook een lastig punt met opvoeden is tandenpoetsen. Heb je hem net zo ver gekregen dat hij zijn tanden gepoetst heeft voor het slapen gaan. Nee, je mag geen limonade meer. Ga je prikken, bg 3,0. En geef je dextro, crackers met pindakaas of … limonade inderdaad. Leg dat maar eens uit.

Met eten ben ik ook niet consequent. Ik wil eigenlijk aan de grote tafel eten, met de televisie uit. Maar regelmatig komt het voor dat we aan de kleine tafel eten, met de televisie aan. Omdat ik wil dat hij zijn eten ook echt opeet. Ik heb de koolhydraten al uitgerekend en de insuline al gegeven. Dus.