Kinderfeestbeest in Artis

 

Bij het kinderfeestbeest in Arti

Thomas mocht naar het grote feest in Artis, exclusief voor chronisch zieke en gehandicapte kinderen.
Ieder nadeel heeft zijn voordeel, nietwaar. In een stoet van ambulances, brandweerauto’s en andere spectaculaire voertuigen worden de kinderen met gillende sirenes naar Artis gebracht. Meer dan 5000 kinderen en rond de 250 auto’s! Indrukwekkend. Als je niet weet wat hier gebeurt, denk je dat heel Amsterdam in brand staat.
Wij bemachtigen een plekje in een brandweerbus. Thomas geniet. En het was ook nog eens prachtig weer.
Bij Artis komen alle kinderen samen voor de ingang, dus duurde het even voor we binnen waren.
Klein minpuntje; de beloofde glutenvrije pannenkoeken zijn er niet.
Dus qua eten was er voor Thomas niet veel te beleven. Gelukkig heeft zijn moeder altijd een schijnbaar oneindige voorraad eten in haar rugtas.
In Artis staan ambulances, politiemotoren en brandweerauto’s waar de kinderen in mogen zitten.
Thomas zit in ieder voertuig met bijpassende serieuze blik.

Thomas woont vlakbij, dus we lopen terug. Rond half tien zijn we thuis, tegen elf uur ligt hij in bed. Doodmoe, maar klaarwakker nog van de opwinding.
Het was een geweldige dag.
Het zijn van die dagen waarop de bg nog meer in de gaten wordt gehouden dan normaal. Opwinding, andere dingen op andere tijden eten, alles heeft invloed op de bg. We zijn dan ook blij als de bg goed onder controle blijft.

Diabetes 1 en coeliakie

Gisteren waren we weer voor controle naar Diaboss. Thomas werd gewogen (18,6 kilo) en gemeten (98,8 cm). Zijn HbA1c-gehalte werd gemeten. 62, een vooruitgang. Het streven is onder de 58. We hebben ook de basaal een tikje aangepast.

Maar zoals altijd tegenwoordig, “vergeten” we dat Thomas ook coeliakie heeft. Natuurlijk niet echt, maar we vergeten wel daar de anti-stoffen van te meten. Deze keer dus weer gedaan, het moet 1 keer per jaar. Gelukkig maar, want leuk is dat niet. Met een grote naald prikken ze in zijn armpje om er een paar buisjes bloed uit te halen.

Ondertussen zit oma in de wachtkamer met tranen in haar ogen te luisteren naar het gegil van haar kleinzoon.

Bij zo’n kleintje zijn de aderen vaak niet goed te vinden. En dus kreeg Thomas 2 pleisters, 1 voor elke arm. Hij mocht ook 2 cadeautjes uitzoeken gelukkig. Dat zijn uiteraard 2 auto-tjes geworden 😉