“Over leven met…. Diabetes 1” deel 2

Deel 1 was al heftig, wat Diabetes 1 allemaal aan kan richten… Prikken en spuiten, dat weten de meeste mensen wel. Maar dat er veel meer bij komt kijken, koolhydraten tellen, hypers, hypo’s… Dat leer je pas als je er echt mee in aanraking komt.

Deel 2 van “Over leven met…Diabetes 1” is zo mogelijk nog heftiger dan deel 1. Omdat het deze keer niet over de (hopelijk) uitzonderingen gaat, maar over de dagelijkse beslommeringen. Hypo’s niet voelen en zo. Dat komt dichterbij.

Thomas zit nog best vaak te laag. En meestal merk je niets aan zijn gedrag. Te hoog is ook weer niet goed. En zo blijf je bezig.

Na het tandenpoetsen nog een dextro of een banaan in bed…opvoeden wordt ingewikkeld! Leg dat maar uit aan een 2 jarige…

We houden moed. En mij motto is eigenlijk: “Hij is niet ziek!”. Uiteraard zorg ik ervoor dat ik zo goed mogelijk voor mijn mannetje kan zorgen, maar ik wil hem niet het idee geven dat hij zielig is. Thomas is niet zielig, hij heeft Diabetes 1, en coeliakie, en dat is vette pech. Maar zielig is hij niet. Thomas is een bikkel!

Van 3 tot 32

Uiteindelijk heb ik gisteren naar het programma Leven met diabetes 1 gekeken. Maandagavond zelf hadden we het te druk met ons eigen leven. De bg van Thomas schoot omhoog en Myrthe kon er geen verklaring voor vinden. Onder haar supervisie heb ik het hele ritueel van nieuw naaldje, insuline, pompje uitgevoerd. Ben nog steeds heel onzeker, maar het lukte. Vooral het naaldje inschieten doet kennelijk behoorlijk pijn. De bg bleef stijgen, op een gegeven moment op een voor ons ongekende hoogte van 32! Ik was bang dat ik het toch niet goed had gedaan. Dus weer alle handelingen opnieuw, maar nu door Myrthe uitgevoerd. En extra insuline toegediend. Al met al ging Thomas te laat naar bed en toen waren wij uitgeteld.
’s Nachts extra gecontroleerd. De bg zakte langzaam. In de ochtend was het weer OK? Hoe, wat, waarom?
Geen idee.
Het meisje van 29 jaar in de uitzending was een heel ernstig geval. Jeetje, nier- en alvleesklier transplantatie door Dia 1?! Je mag er niet aan denken. Lichtpuntje is de voortschrijdende ontwikkeling in het wetenschappelijk onderzoek. Daar is het insulinepompje ook het resultaat van.
Het belangrijkste onderzoek op dit gebied gebeurt in Leiden, lekker dichtbij. Toch een fijn idee.

TV programma ‘Over leven met diabetes’

De documentaire ‘Over leven met diabetes’ is 20 en 27 mei om 1925 uur op Ned.1.
Ik wil kijken, maar ben ook huiverig voor wat ik te zien krijg. Ik wil optimistisch zijn en blijven, niet geconfronteerd worden met mensen waar het misschien niet goed mee gaat. Tegelijkertijd wil ik alles lezen, weten over diabetes. Ik neem het in ieder geval op voor het geval ik morgen de moed niet kan opbrengen.

Les 2. Ik heb les nodig!

Dit is eat art
Help!  Ben even helemaal ontmoedigd. De fraaiste lekkernijen staan op internet, dit is gewoon kunst. Ik hou van kunst, maar ook op dat terrein ben ik vooral een kijker en geen doener. Blijkt dat redding nabij is, gewoon in Haarlem. Daar zit Mia’s Muffins and more.
www.miasmuffinsandmore.nl.  Ze hebben een on-line shop en een winkel in Heemskerk, die van vrijdag t/m zondag is geopend. Ook geven ze workshops, daar moeten Myrthe en ik heen.
www.taartglutenvrij.hyves.nl is een particulier die op bestelling glutenvrije taarten bakt.
Ook heel sympathiek: Rose & Vanilla, http://roseandvanilla.nl. Leuke blog van enthousiaste vrouw die succes heeft met haar cakes en taarten en ook bezig is om een recept voor lekker brood te ontwikkeling.
En zo zijn er ongetwijfeld nog veel initiatieven, bedrijfsmatig en particulier die bezig zijn met glutenvrije producten. In San Francisco is het ten slotte al een beetje hip om glutenvrij te eten.
Probleem met glutenvrij eten en diabetes 1 is het tellen van de koolhydraten. Op een of andere manier lijken ‘gewoon’ eten  en gl.vr. eten andere te reageren op de bloedgucosewaarde. Tot nu toe hebben we nog geen dietiste of deskundige gevonden die daar het fijne van weet. Tips zijn welkom.
Gabrielle

Les 1. Oma’s pop cups

Oma's eerste pop cups

 

Ik ben nooit een koekjesbakmoeder geweest. Zelf taart bakken leek mij nodeloos ingewikkeld. Maar glutenvrije muffins, taarten of cake liggen niet voor het grijpen in de supermarkt. En binnenkort wordt Thomas drie jaar en bij een verjaardag horen lekkere dingen. Ik ben eenvoudig begonnen. Met glutenvrij chocolade muffinmix van Orgran, te krijgen bij de natuurwinkel, heb ik pop cups gemaakt, een mini muffin op een stokje. Dit is de basic versie, maar talentvolle types kunnen de mooiste kunstwerken maken. Dat ga ik ook proberen, maar nu ben ik best tevreden met het resultaat. Ze zijn namelijk gewoon lekker. Ik heb met dezelfde mix geprobeerd muffins in de vorm van een treintje te maken, maar die zijn qua vorm niet goed gelukt, maar qua smaak prima. Ik ben een beetje afgeweken van de bereidingswijze die op het pak staat. In plaats van 1 heb ik 2 eieren gebruikt en geen plantaardige olie toegevoegd. Wel iets meer water.

Nu op naar les 2, hoe maak ik leuke pop cups. Al met al vond ik het veel minder gedoe dan ik had gedacht, dankzij de kant-en-klaar mix natuurlijk. Volgens mijn berekening komt 1 pop cake op een stokje op 0,45 kh per gram. Het gemiddelde gewicht is 8 gram, dus 3,7 kh per cake-je. Mooi toch. Wel altijd zelf deze berekening checken, ik ben geen dietiste.

Nog een voordeel, glutenvrije producten zijn duur en dan is zelf bakken heel voordelig. We leren het wel. Morgen laat ik het proefpanel testen. Ben benieuwd.

Gabrielle

 

Nog even niet lachen

Op woensdag en donderdag gaat Thomas naar de ‘nieuwe’ creche, zoals hij het zelf nog steeds noemt. Na vijf dagen thuis moet hij op woensdag altijd weer een drempel over. Als hij er eenmaal is, vindt hij het heerlijk en is aan het eind van de middag niet naar huis te krijgen.  De medewerkers zijn geweldig. Thomas wordt altijd opgevangen en afgeleid, een heel verschil met de ‘oude’ creche. Maartje, de verpleegkundige, verantwoordelijk voor de prikjes en insuline, ving Thomas vanmorgen op. Hij is dol op Maartje, samen maken ze voortdurend grapjes. Vanmorgen vertelde Maartje dat hij vorige week, toen hij nog niet helemaal geacclimatiseerd was en zij  een grapje maakte Thomas tegen haar zei: ‘Ik kan nu nog niet om jou lachen.’

www.zigzagzorg.nl

 

Het blijft ingewikkeld

Diabetes 1 is echt meer dan ik ooit had gedacht. Ik wist dat je in je vinger moest prikken, en in je been of buik moest spuiten. Verder snapte ik er niets van op het gebied van eten.Of koolhydraten tellen, of hoe je je voelt. Eigenlijk snap ik het nog steeds niet. Maar bij Diaboss zeggen ze dat we het goed doen, Thomas, oma en ik.

Ik lees “Zomaar een dagje thuis” nog even na. Wat een rustige dag! De laatste paar dagen schommelt Thomas erg in zijn bloedglucosewaarden. Hoog, laag, hoog, laag. Soms weten we waarom en soms ook niet. Maar, dat hebben ze vandaag bij Diaboss weer verteld; dat is Diabetes 1. Schommelt het niet, dan heb je geen diabetes.